Yaşlanma süreci uzadıkça herkes gençlik parlaklığını kaybeder. Ancak yaş, insanların tek ve en birleştirici niteliği olsa da, aynı zamanda çok yönlü ve karmaşık bir fenomendir ve bilim insanlarını yüzyıllar boyunca şaşkınlığa uğratır. Birçok kişi, yaşlanmanın altında birleştirici bir nedensel mekanizmanın mı yoksa bunun birkaç farklı faktörün birleşik bir sonucundan mı kaynaklandığını merak eder.
Bununla birlikte, bilim adamları son zamanlarda, Nature dergisinde yayınlanan yakın tarihli bir araştırmaya göre, zamanın bizi aşağıya çekmesinin ardında birleştirici bir neden olasılığına işaret eden, yaşlanmanın tüm özelliklerinden olmasa da, DNA hasarının sorumlu olduğunu keşfettiler.
Fenotiplerinden En Çok DNA Hasarı Sorumludur
Fiziksel olarak konuşursak, herhangi bir organizma hem genetik yapısının hem de çevresel etkilerinin bir sonucudur. Gentotipler, biyolojik ebeveynlerinizden miras aldığınız benzersiz genetik kalıplardır, fenotipler, çevresel ve yaşam tarzı etkilerini içerebilen epigenetik değişiklikler nedeniyle değişebilir. Büyük stres, travma, diyet, sosyalleşme ve diğer birçok faktör gibi. Örneğin, genlerimiz vücudumuzun ürettiği melanin miktarını ve türünü belirler ve bu da ten rengini oluşturur. Ancak güneşli bölgelerde ultraviyole (UV) ışığa maruz kalma, mevcut melanini koyulaştırabilir ve daha fazla melanin üretimine ve dolayısıyla daha koyu cilt tonlarına yol açabilir.
Yaşlanma, moleküler, hücresel ve fizyolojik düzeyde genomik ve epigenomik değişiklikler, genel hücresel ve hücre altı işlevinde bir düşüş ve sinyal sistemlerinin deregülasyonunu ve proteostaz kaybını içeren geniş bir özellik yelpazesiyle bağlantılıdır. Ancak şimdiye kadar, her bir faktörün birbiri üzerindeki göreli rolleri, nedensel önemi olan bir hiyerarşiye açıkça sıralanmamıştı. Ve yeni çalışma, yaşlanma fenotiplerinden en çok DNA hasarının sorumlu olduğunu gösteren kanıt topladı.
Bununla birlikte, yaşlanmanın nasıl işlediğini anlamak başka bir şey, yaşlanma sürecini yavaşlatmak veya tersine çevirmek için yeni yöntemler geliştirmek başka bir şeydir. Geçen yılın Mayıs ayında, yaşlı sıçanlara genç sıçan plazmasının verilmesini içeren bir ters yaşlanma prosedürü, hayvanlardaki epigenetik değişiklikleri başarılı bir şekilde tersine çevirdi. Bu da gelişmiş organ fonksiyonlarına ve yaşlanan hücrelerin temizlenmesine neden oldu. Başlangıçta bir ön baskı biyoloji sunucusunda yayınlanan bu çalışma, fareleri% 54 oranında etkili bir şekilde ters yaşlandırdı.
İnsanlarda Yaşlanmayı Tersine Çevirme Çabaları, DNA Hasarını Onarmaya Odaklanabilir
2020’nin aynı ayında, MIT sinirbilimcileri, bilişsel ve hafıza bağlantılı genlerde yaşa bağlı DNA hasarının onarılmasında hayati olabilecek bir enzim – HDAC1 olarak bilinen – keşfettiler. Alzheimer hastalarında ve genel olarak yaşlılarda HDAC1 seviyeleri düşürülür. Ancak MIT araştırmacıları, Nature Communications dergisinde yayınlanan çalışmalarında yaşlanmanın veya bilişsel kaybın etkilerini tersine çevirebileceğimizi öne sürdü. Bilim adamları, farelerdeki DNA hasarının düşük HDAC1 enzim seviyeleri ile nasıl ilişkili olduğunu, ancak daha sonra enzimi (yeniden) aktive eden bir ilaçla enjeksiyondan sonra iyileştiğini fark ettiler.
Daha Fazla Oku: Neden Yaşlanıyoruz?
Çalışmanın kıdemli yazarı olan MIT’nin Picower Öğrenme ve Hafıza Enstitüsü Direktörü Li-Huaei Tsai Science Daily raporunda “HDAC1 gerçekten yaşlanmayı geciktiren bir molekül gibi görünüyor” dedi. “Bence bu çok geniş ölçüde uygulanabilir bir temel biyoloji bulgusu, çünkü neredeyse tüm insan nörodejeneratif hastalıkları yalnızca yaşlanma sırasında ortaya çıkıyor.”
LiHuaei Tsai, “HDAC1’i etkinleştirmenin birçok koşulda faydalı olduğunu tahmin ediyorum,” diye ekledi. Ve belki de yeni çalışmaya yönelik daha fazla araştırmayla ki bu, insanlarda (tümü olmasa da) çoğu yaşlanma semptomundan DNA hasarının sorumlu olduğunu öne sürerek, HDAC1 enzimini aktive eden ilacın geliştirilmesine ve yaşlanmayı tersine çeviren bulgunun geliştirilmesine odaklanmak için çabalar gösterilebilir. DNA’yı gençlik ihtişamına kavuşturmanın yeni ve daha iyi yollarını bulmak ve sıradan insanlara sosyal veya ekonomik dezavantajlarının üstesinden gelme şansı vermek için farelerde %54 oranında. Sonuçta, yeterince uzun bir zaman çizelgesiyle, neredeyse herkes nihayetinde hayatlarını çoğunun doğduğu sınırların ötesinde iyileştirebilir.
