Satürn’ün en büyük uydusu olan Titan, yüzeyi altın puslu bir atmosfer tarafından tamamen gizlenmiş buzlu bir dünya. Titan, güneş sistemimizdeki ikinci en büyük uydudur. Sadece Jüpiter’in uydusu Ganymede,Titan’dan %2 oranında daha büyüktür.
Titan, güneş sisteminde yoğun bir atmosfere sahip olan tek uydudur ve yüzeyinde nehirler, göller ve denizler de dahil olmak üzere sıvı kütleleri olan bizim yaşadığımız gezegen dışındaki tek dünyadır. Dünya gibi Titan’ın atmosferi de azot ve az miktarda metan içerir.
Güneş sistemindeki, bulutlardan yağmur yağan, yüzeyinde akan, gölleri ve denizleri dolduran ve gökyüzüne geri buharlaşan (Dünya’nın su döngüsüne benzer) bir sıvı döngüsüne sahip olduğu bilinen tek yerdir. Titan’ın ayrıca yeraltı su okyanusuna sahip olduğu düşünülmektedir.
Büyüklüğü ve Uzakşığı
Titan, 2.575 kilometrelik bir yarıçapa sahiptir ve Dünya’nın ayından yaklaşık yüzde 50 daha geniştir. Titan, Güneş’ten yaklaşık 886 milyon mil (1.4 milyar kilometre), Satürn’den yaklaşık 759.000 mil (1.2 milyon kilometre) uzaklıktadır. Bir AU Dünya’dan Güneş’e olan mesafedir. Güneş’ten gelen ışığın Titan’a ulaşması yaklaşık 80 dakika sürer; mesafe nedeniyle, güneş ışığı Satürn ve Titan’da Dünya’ya göre yaklaşık 100 kat daha sönüktür.
Yörünge ve Dönüş
Titan’ın tam bir Satürn yörüngesini tamamlaması 15 gün 22 saat sürer. Titan ayrıca Satürn ile eşzamanlı olarak rotasyonel olarak kilitlenir, yani Dünya’nın Ayı gibi Titan da gezegene her zaman yörüngede olduğu gibi aynı yüzü gösterir. Satürn, Güneş’in yörüngesinde (Satürn yılı) yaklaşık 29 Dünya yılı sürer ve Satürn’ün dönme ekseni Dünya’nınki gibi eğilir ve mevsimlere neden olur.
Ancak Satürn’ün daha uzun, her biri yedi Dünya yıldan fazla süren mevsimler üretir. Titan, Satürn’ün ekvatoral düzleminde kabaca yörüngede kaldığından ve Titan’ın güneşe göre eğimi Satürn’ünkiyle aynı olduğundan, Titan’ın mevsimleri Satürn’ünki ile aynı programdadır – yedi Dünya yıldan fazla süren mevsimler ve 29 Dünya yıl süren bir yıl .
Yapısı
Titan’ın iç yapısı tam olarak bilinmemektedir, ancak Cassini-Huygens misyonundan alınan verilere dayanan bir model Titan’ın beş ana katmanı olduğunu göstermektedir. En içteki tabaka, yaklaşık 2.500 mil (4.000 kilometre) çapında bir kaya çekirdeğidir (özellikle su taşıyan silikat kayağı). Çekirdeği çevreleyen bir su buzu kabuğudur – buz-VI adı verilen ve sadece aşırı yüksek basınçlarda bulunan özel bir tiptir.
Yüksek basınçlı buz, üstünde bir dış su buzu bulunan tuzlu sıvı su tabakası ile çevrilidir. Bu yüzey, kumlar ve sıvılar şeklinde atmosfere yağan veya başka türlü yerleşen organik moleküller ile kaplıdır. Yüzeyi yoğun bir atmosfer ile sarılır.
Yüzey
Titan’ın yüzeyi, çok daha soğuk ve farklı kimya ile birlikte, güneş sistemindeki en Dünya benzeri yerlerden biridir. Burada su buzullarının kaya rolünü oynadığı çok soğuk bir yerdir (-290 derece Fahrenheit veya -179 santigrat derece). Titan’ın yüzeyi, nehir kanallarını bulunan ve büyük gölleri sıvı doğal gazla dolduran akan metan ve etan ile şekillendirilmiştir. Dünya dışındaki Güneş sistemindeki başka hiçbir uydu ve gezegende, bu tür sıvı aktivitesi yoktur.
Atmosfer
Güneş sistemimiz 150’den fazla uyduya ev sahipliği yapıyor, ancak Titan, kalın bir atmosfere sahip tek uydu olma konusunda eşsiz. Titan’ın yüzeyinde, atmosferik basınç Dünya’dan yaklaşık yüzde 60 daha fazladır. Kabaca bir kişinin Dünya’daki teorik olarak yüzeyin yaklaşık 50 metre altında yüzdüğünü hissettiği aynı basınca sahip.
Titan’ın atmosferi çoğunlukla azot (yaklaşık %95) ve metandır (yaklaşık %5), az miktarda diğer karbonca zengin bileşiklere sahiptir fakat oranı gösterilmeyecek kadar azdır. Titan’ın atmosferinde yüksek olan metan ve azot molekülleri, Güneş’in ultraviyole ışığı ve Satürn’ün manyetik alanında hızlanan yüksek enerjili parçacıklar tarafından ayrılır.
Bu moleküllerin parçaları çeşitli organik kimyasallar (karbon ve hidrojen içeren maddeler) oluşturmak için yeniden birleşir ve genellikle azot, oksijen ve Dünya’da yaşam için önemli olan diğer elementleri ortaya çıkarır.
Yaşam Potansiyeli
Cassini uzay aracının Titan’ın sayısız ağırlık ölçümü, ayın yeraltı su okyanusunu (muhtemelen tuzlar ve amonyakla karıştırılmış) sakladığını ortaya koydu. Avrupa Uzay Ajansı’nın Huygens probu da, yüzeye iniş sırasında radyo sinyallerini ölçtü, 2005’te buzlu zeminin 35 ila 50 mil (55 ila 80 kilometre) altında bir okyanusun varlığına neredeyse emindi. Küresel bir su okyanusunun keşfi, güneş sistemimizdeki potansiyel olarak yaşanabilir ortamlar içerebilecek birkaç gezegen ve uydular arasına Titan’ı ekliyor.
Buna ek olarak, Titan’ın nehirleri, gölleri ve sıvıları metan ve etan denizleri ayın yüzeyinde yaşanabilir bir ortam olarak hizmet edebilir fakat yaşam farkı çok farklı olacak şekilde. Böylece, Titan potansiyel olarak yaşam için uygun koşullara sahip ortamlar barındırabilir – yani hem bildiğimiz yaşam (yeraltı okyanusu) hem de bilmediğimiz yaşam (yüzeydeki hidrokarbon sıvısında). Titan’da şu ana kadar yaşam kanıtı olmasa da, karmaşık kimyası ve benzersiz ortamları onu sürekli keşif için bir hedef haline getireceği kesin.
