Eğer gerçekte bir solucan deliği görmüş olsaydınız, yuvarlak, küresel, biraz da kara deliğe benzer bir şekilde ortaya çıkardı.Işık diğer taraftan geçer ve uzak bir yere pencere açar.
Geçtikten sonra; diğer taraf, ışıltılı küresel pencerenin içine doğru basılan eski eviniz ile röportaj yapmaya gelir.
Ancak solucan delikleri gerçekten var mı yoksa sihrin fizik ve matematiğin ardında gizlenmesi mi? Ya da fizik ve matematik kılığına girmiş sihir olabilir mi? Eğer gerçeklerse nasıl çalışırlar ve onları nerede bulabiliriz?
İnsanlık tarihinin büyük bir kısmında uzayın çok basit olduğunu düşündük. Evrenin hadiselerinin gözler önüne sunduğu büyük düz bir sahne. Eğer gezegen ve yıldızları yıksanız bile hâlâ kalan bir şey var. O boş sahnenin adı uzay ve orada. Değişmez ve ölümsüz.Einstein’ın izafiyet teorisi bunu değiştirdi.
Der ki; Uzay ve zaman o sahneyi birlikte oluşturur,ve her yerde de aynı değillerdir. Sahnenin üstündeki şeyler sahnenin kendisini etkileyebilir,uzatıp yamultabilir.
Eğer eski sahne hareket etmeyen kereste ise, Einstein’ın sahnesi daha çok su yatağı gibidir.Bu tür elastik alanlar eğilebilir,ve belki yırtılıp tekrar dikilebilir. Ki bu da solucan deliklerini mümkün kılabilir.
Evrenimiz, solucan deliklerinin çok çok uzak noktaları neredeyse anında geçilecek ve ışık hızından bile daha hızlı seyahat etmenizi sağlayacak şekilde birbirine bağlayan,tam olarak doğru şekilde eğilmiş büyük yatay bir levha.
Peki nerede bir solucan deliği bulabiliriz?
Şimdilik sadece kağıt üstünde. Genel izafiyet teorisi mümkün olabileceklerini söyler,ama bu var olmak zorunda oldukları anlamına gelmez.
Genel izafiyet matematiksel bir teori,birçok mümkün cevabı olan denklemler topluluğu.Ancak her matematik gerçekliği tanımlamaz.Ama teorik olarak mümkünler ve değişik türleri var.
Einstein Rosen Köprüleri
Teori edilen solucan deliklerinin ilk türleri Einstein Rosen Köprüleriydi. Bütün kara delikleri sonsuz paralel evrenlere açılan bir tür geçit olarak tanımladılar. Boş uzay-zaman düzdür ama üstündeki objeler tarafından bükülürler.
Eğer o objeyi sıkıştırırsak, etrafındaki uzay-zaman daha da bükülür.
Nihayetinde uzay-zaman o kadar çok eğilir ki, çökerek kara deliğe dönüşmekten başka seçeneği kalmaz.Tek yönlü bir bariyer her şeyin girebileceği fakat hiçbir şeyin çıkamayacağı ve sonsuza kadar kapana kısılacağı olay ufkunu oluşturur.. Ancak burada belki de tekillik yoktur.
Bir ihtimale göre olay ufkunun diğer tarafı yine biraz bizim evrenimiz gibi görünür ancak bizim evrenimizin ayna görüntüsü gibidir ve zaman tersine akar. Bizim evrenimizde objeler kara deliğin için düşer tersine akan zamanın olduğu paralel evrende ters dönmüş kara delik biraz “büyük patlama”daki gibi objeleri dışarı tükürür. Bunlara Beyaz Delik denir.
Ne yazık ki Einstein’ın Rosen Köprüleri aslında geçilemez.Karşı evrene geçmek sonsuz zaman sürer ve ortada koparlar. Eğer bir kara deliğe girerseniz, beyaz delikten çıkan şeyler olmazsınız. Sadece ölü olursunuz. Yani evreni göz açıp kapayana kadar geçmek için insanlara değişik türde bir solucan deliği gerek. Geçilebilir bir solucan deliği.
SİCİM TEORİSİ – Solucan Delikleri
Eğer sicim teorisi veya onun çeşitlerinden birievrenimizin doğru tanımı ise şanslı olabiliriz.Hatta evrenimiz birbirine dolanmış sayısız solucan deliğinden oluşan bir ağa çoktan sahip olabilir.
Büyük Patlama’dan kısa süre sonra evrende,en küçük boyutlardaki kuantum dalgalanmaları (atomdan çok çok daha küçük),bir çok geçilebilir solucan deliği oluşturmuş olabilir.İçlerine geçirilenler kozmik sicimler denilen sicimler.
Büyük Patlamadan sonraki ilk saniyenin milyar trilyonda birinde,bu minik solucan deliklerinin uçları ışık-yılları kadar çekilerek evrene yaydırıldılar.
Eğer solucan delikleri kozmik sicimlerle veya başka yollarla erken evrende oluşturulsaydı,her yerde keşfedilmeyi bekliyor olabilirlerdi.
Biri farkettiğimizden daha yakın bile olabilirdi.Dışarıdan bakılınca kara delikler ve solucan delikleri o kadar benzer görülebilir ki;bazı fizikçilerin galaksinin merkezindeki devasa kara deliklerin
aslında solucan delikleri olduklarını öne sürmelerine neden olmuştur.
Doğru mu değil mi görmek için samanyolunun merkezine gitmek bayağı zor olurdu tabii ki, ama sorun değil. Bir solucan deliğine ulaşmak için eşit derecede ekstrem zor bir yol olabilir hatta bir yol da biz yapmayı deneyebiliriz.İnsan Yapımı Solucan Delikleri.Bir solucan deliğinin geçilebilir ve kullanışlı olması için sahip olması gereken bir kaç özellik var.
İlk olarak tabii ki de uzay-zamanın uzak parçalarını birbirine bağlamalı. Yatak odanız ve banyonuz gibi.
Veya Dünya ve Jüpiter gibi. İkinci olarak iki yönlü seyahati engelleyecek hiçbir olay ufku barındırmamalı. Üçüncü olarak yeterince büyük olmalı ki kütle-çekimsel kuvvetler insan yolcuları öldürmemeli.
Çözmemiz gereken en büyük sorun solucan deliklerimizi açık tutmak Solucan deliklerimizi nasıl yapmaya çalışırsak çalışalım,kütleçekimi onları kapatmaya çalışır.Kütleçekimi solucan deliğini kıstırıp kapatmayı ve uçlarda sadece kara delikler bırakarak köprüyü kesmeyi dener.
İki uçlu geçilebilir bir solucan deliği de olsa,başka evrene çıkan bir solucan deliği de olsa onu açık tutacak bir şeyimiz olmadığı sürece kütleçekimi onu kapatmaya çalışacak.Çok eski sicim teorisi solucan delikleri için bu kozmik sicimin sorumluluğudur.İnsan yapımı solucan delikleri için yeni bir unsura ihtiyacımız var.
Dünyada bulabileceğimiz hiçbir şey gibi değil, antimadde bile değil.Tamamen yeni, değişik ve daha önce görülmüş hiçbir şey gibi olmayan çılgın özellikleri ile heyecan verici.Yabancı madde negatif kütleye sahip şeylerdir.İnsanlar, gezegenler ve evrendeki diğer her şey gibi pozitif kütleler
kütle çekiminden dolayı birbirlerine çekilirler.
Ancak negatif kütle itici olup, sizi kendinden uzaklaştırır.Bu bir çeşit ters kütle çekimi oluşturarak solucan deliklerimizi açık tutmayı sağlayabilir.
Yabancı madde uzay-zamanı açık tutmak için devasa basınç uygulamalıdır.
Nötron yıldızlarının merkezlerindekinden bile daha büyük bir basınç.
Yabancı madde sayesinde uzay-zamanı nasıl uygun görürsek öyle düzenleyebiliriz. Bu yabancı madde için bir seçeneğimiz bile olabilir,uzay boşluğunun ta kendisi.
Boşluktaki kuantum dalgalanmaları, sadece daha sonra yok edilmek için sürekli olarak parçacık ve anti-parçacık oluşturur.Uzay boşluğu onlarla kaynıyor. Ve onları aradığımız negatif kütlelere benzer etki etmeleri için çoktan zorlayabiliyoruz.Bunu solucan deliklerimizi dengelemek için kullanabiliriz.
Açık tutmayı başardığımızda ise bu deliğin uçları aynı yerde olur. Bu yüzden onları etrafta hareket ettirerek ilginç yerlere taşımak zorunda oluruz. Güneş sistemini bağlayıp, solucan deliklerinin bir uçlarını dünyanın etrafındaki yörüngelere bırakarak başlayabiliriz.
Diğer uçları da derin uzaya fırlatırız. Dünya, ışık yılları boyunca yayılmış ancak sadece bir solucan deliği mesafede olan, geniş bir yıldızlar arası insan medeniyeti için solucan deliği merkezi olabilir. Ancak solucan delikleri karanlık bir tarafa sahipler.
Sadece bir solucan deliği açmak bile bir bakıma evreni temel yollarda kırıp potansiyel zaman yolculuğu paradoksları oluşturuyor ve evrenin nedensel yapısını ihlal ediyor.Çoğu bilim insanı, bu nedenlerin solucan deliklerinin sadece oluşturulmalarını imkansız kıldığını değil,direkt var olmalarını imkansız kıldığını düşünüyorlar.
Sonuç olarak solucan deliklerinin sadece kalbimizde ve kağıt üstünde denklem formunda var olduklarını biliyoruz.
